مطالب جالب و خنده دار

mjlara wrote:خدای میلان یعنی کوچه؟ میلان خودش یه شهر

من خودم خیلی می خندم وقتی یکی با لهجه مشهدی میحرفه...ولی اون زمونا...عهد قرقره میرزا که ایتالیاییا خیلی توی مشهد بودن...خیلی از کلمات مشترک شد..بخداااا!این میلانم دقیق نمیدونم چطور ولی جزو همون وارداتیاس
!

ابادانیا معذرت
یه حرکت خععععععععععععععععلی عادی در آبادان

واسه همه ی مطالب...

یاسی گفتی لهچه مشهدی ها و یاد نمیگیری . . . مگه مشهدی نیستی؟
(ببخشید اشکالی که نداره این پست رو اینجا بذارم؟؟ داره؟؟)

Shahrzad wrote:یاسی گفتی لهچه مشهدی ها و یاد نمیگیری . . . مگه مشهدی نیستی؟
(ببخشید اشکالی که نداره این پست رو اینجا بذارم؟؟ داره؟؟)

چرا شهرزاد جان مشهدی هستم
اما هیچ شخصی از نزدیکانم نبودن که مشهدی حرف بزنن
برا همین منم با همینلهجه معمولی حرف میزنم ی مدت خیلی سعی کردم یاد بگیرم ولی اصن نتونستم با اهنگ مشهدی حرف بزنم
فقط گاهی اونم تو چت مشهدی جملاتو مینویسم

پيرمرده به زنش گفت بيا بياد اونروزا

من ميرم رستوران توهم نيم ساعت بعد بيا تا سفارش غذا بديم بشينيم حرفاي عاشقانه بزنيم

زنش قبول كرد

فردا رفت رستوران هرچي منتظر شد زنش نيومد بلند شد رفت خونه ديدزنش گريه ميكنه , پرسيد چي شده گفت مثلا بابام نذاشت بيام

همشون عالی هستن!!!

تا حالا از روبرو دیده بودینش ؟

جون من دیده بودین ؟؟؟

توی خونه ی ما هم همینطوره، اعصاب نزاشته برام این اگهی!!!!!!!!

کصافطااااااااااااا

ﯾﺎﺱ، ﺷﺐ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ:
ﺳﺨﺘﻪ ﺩﺭﺳﻢ...
ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ...
ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗﻬﺶ ﺭﺩﻡ...
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺎ
ﺧﺮﺧﻮﻧﺎﺷﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﯾﻦ
ﻗﺼﻪ ﺍﻭﻻﺷﻪ...
ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﻮ ﺭﯾﺪﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻤﻪ، ﻭ ﺧﻮﺩﺕ
ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﯾﺪﻡ ﺍﻟﮑﯽ ﺟﻮ ﻧﺪﻩ...
ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﻣﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﮏ ﺯﺧﻤﻤﻪ...ﻭ
ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﺨﻮﺷﯿﻤﻢ ﺗﺮﻡ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﻣﻪ...
ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻤﻮ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﯼ ﺑﯿﺴﺖ...
ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ، ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻟﯿﺴﺖ...
ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ ﺩﺭﺱ؟
ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺸﻢ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻢ
ﻧﯿﺴﺖ...
ﺗﻮﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﯽ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺳﺎﻝ
ﺁﺧﺮﺗﻢ...ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﺮﺍ ﺩِ ﺍﺧﻪ
ﻧﻮﮐﺮﺗﻢ!!
""ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﻫﻞ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﯾﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﻢ
ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻗﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻢ

خیلی باحاله

ﺳﺨﺘﻪ ﺩﺭﺳﻢ...
ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ...
ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗﻬﺶ ﺭﺩﻡ...
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺮﺧﻮﻧﺎﺷﻪ... ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺍﻭﻻﺷﻪ... ﻭﻗﺖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﻮ ﺭﯾﺪﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻤﻪ...
ﻭ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﯾﺪﻡ ﺍﻟﮑﯽ ﺟﻮ ﻧﺪﻩ... ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﻣﻢ ﮐﻪ
ﻧﻤﮏ ﺯﺧﻤﻤﻪ...
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﺨﻮﺷﯿﻤﻢ ﺗﺮﻡ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﻣﻪ...
ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻤﻮ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﯼ ﺑﯿﺴﺖ...
ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ، ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻟﯿﺴﺖ... ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ
ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ ﺩﺭﺱ ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ... ﺩﯾﮕﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺸﻢ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻬﻢ
ﻧﯿﺴﺖ...
ﺗﻮﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﯽ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯼ ﺗﺮﻡ ﺍﺧﺮﺗﻢ ..
ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﺮﺍ ﺩ ﺍﺧﻪ ﻧﻮﮐﺮﺗﻢ
.

ینی نمیشه یاس یه آهنگ بخونه جک نسازن ازش واسه امتحانا

Bahare wrote:ینی نمیشه یاس یه آهنگ بخونه جک نسازن ازش واسه امتحانا

بهاره خودتو اذیت نکن

اینم هست ولی راجع به اول مهر



نگاهي عميق به دفتر تكاليفش فهميد كه فصل جريمه ها سررسيدش
سرنگون توي كلاس سردرگم كاش ميشد خدا قديما رو برگردوند
خوشي هايي كه توي زمان حال مرده سمپادي اي كه تو چشاش يه فرد سال خورده
و اون سمپادي منم كه حالا تقريبا باختم از درس و كلاس من يه جهنم ساختم
از درس و كلاس وقتي هيچ خيري من نبينم انتظار داري كلاسو جهنم نبينم
به ما كه رسيد سمپاد دهن باز كرد هر چي سوال تشريحي بود ريخت و مارو برانداز كرد
من از سمپاد داشتم يه تصوير قشنگ تيكه پاره شدم توي اين سازمانه نفهم
وقتي سمپاد ميخواد من مخصوصا بسوزم چي كار كنم؟نمره هامو با نخ سوزن بدوزم.
يه بار زندگي رو از نگاه من ببينين يه بار,يه بارم شده پاي درساي من بشينين
بياين به خاطر سمپاديا يه راه حل بچينيد بياين درس و سن و در كنار هم ببينيد
خيلي وقته كه اين سوال توي مغزمه از قديم كه چرا؟چرا رفتم توي اون آزمون لعنتي؟؟؟
سوال كه نه,كلي عقده تومه كه توي شباي امتحان مثل جغد شومه
من نوجوونم دلم بي طاقته هنوز چرا اينجام وقتي نداشتن لياقت منو ؟؟؟
بدون تفريح و تنها دريغ از يه دوست به خودم ميگم كه تو آتيش تصميمات بسوز

رزم ویروس و رستم

کنون رزم ویروس و رستم شنو** دگرها شنیدستی این هم شنو**
که اسفندیارش یکی دیسک داد** بگفتا به رستم که ای نیک زاد**
در این دیسک باشد یکی فایل ناب** که بگرفتم از سایت افراسیاب**
برو حال میکن بدین دیسک هان** که هم نون و هم آب باشد در آن**
تهمتن روان شد سوی خانه اش** شتابان به دیدار رایانه اش**
چو آمد به نزد مینی تاورش اش** بزد ضربه بر دکمه پاور اش**
دگر صبر و آرام و طاقت نداشت** مران دیسک را در درایو اش گذاشت**
نکرد ایچ صبر و نداد ایچ لفت** یکی لیست از روت دیسکت گرفت**
در آن دیسک دیدش یکی فایل بود** بزد اینتر آن را و اجرا نمود**
کزان یک دمو گشت زان پس عیان** به فیلم و به موزیک و شرح بیان**
به ناگه چنان سیستمش کرد هنگ **که رستم در آن ماند مبهوت و منگ**
چو رستم دگر باره ریست نمود** همی کرد هنگ و همان شد که بود**
تهمتن کلافه شد و داد زد** ز بخت بد خویش فریاد زد**
چو تهمینه فریاد رستم شنود** بیامد که لیسانس رایانه بود**
بدو گفت رستم همه مشکلش** وز آن دیسک و برنامه خوشگلش**
چو رستم بدو داد قیچی و ریش** یکی بوت ایبل دیسک آورد پیش**
یکی تول کیت اندر آن دیسک بود** برآورد آن را و اجرا نمود**
همی گشت تول کیت هارد اندرش** چو کودک که گردد پی مادرش**
به ناگه یکی رمز ویروس یافت** پی حذف امضای ایشان شتافت**
چو ویروس را نیک بشناختش** مر از بوت سکتربر انداختش**
یکی ضربه زد بر سرش تول کیت ** که هر بایت آن گشت هشتاد بیت **
چنین گفت تهمینه با شوهرش** که این بار بگذشت از پل خرش**
دگر باره اما خریت مکن** ز رایانه اصلا تو صحبت مکن**
قسم خورد رستم به پروردگار** نگیرد دگر دیسک از اسفندیار**