دلنوشته

آری آغاز دوست داشتن است
گر چه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
...که همین دوست داشتن زیباست
فروغ فرخزاد

حــــــرف تــــــو که میشــــــود مــــــن چقــــــدر ناشیانه, ادعــــــای بی تفاوتــــــی میکــــــنم
....................................
اغلب فکر میکنیم اینکه
یاد کسی هستیم
و با خاطره ی کسی زندگی می کنیم ،
منتی است بر گردن او

غافل از اینکه اگر یاد کسی هستیم …

این هنر اوست ، نه هنر ما !
............................................
پنهــــــان نمــی‌کنـــمـ

که پیـــش از ایــن سطــــــرها

دوستــت دارمــ را می‌خواستــــه‌ام بنـــــویســـــم…

حـــــالا کمـــــی صبــــر کـــن

بهــــــار که آمــــد

فکـــــــری بـــــرای تـــو

و سطـــــرهـــــای پنهـــــان خـــــودمـــ خواهـــــم کــــــرد !

دنبال کسی نباشید که همه مشکلات شما را حل کند
دنبال کسی باشید که نگذارد به تنهایی با آن مشکلات روبرو شوید !

زیباترین ستایش ها نثار کسی که کاستی ها و لغزش هایم را میداند
و باز هم دوستم دارد….

باز كن پنجره را
صبح دميد
چه شبي بود و چه فرخنده شبي
آن شب دور كه چون خواب خوش از ديده پريد
كودك قلب من اين قصه ي شاد
از لبان تو شنيد :
”زندگي رويا نيست
زندگي زيبايي ست
مي توان بر درختي تهي از بار ، زدن پيوندي
مي توان در دل اين مزرعه ي خشك و تهي بذري ريخت
مي توان
از ميان فاصله ها را برداشت
دل من با دل تو
هر دو بيزار از اين فاصله هاست “
حمید مصدق

امروزرابرای دوست داشتن غنیمت شمارشایدفردایی باشدولی عزیزی نباشد

آدمیزاد بی غذا دو ماه دوام می آورد
بی آب ، دو هفته
بی هوا ، چند دقیقه
بی”وجـــدان”، خـیلی . . .
متاسفانه خیلی !
-----------------------
پشت سرم حرف بود…
حدیث شد…
می ترسم آیه شود !
سوره اش کنند به جعل !
بعد تکفیرم کنند این جماعت نا اهل

اين شعر "آي آدم ها"ازنيما يوشيج هستش امروز دبيرادبياتمون گفت بريم دنبالش بنظرم قشنگ اومد اونايي كه نخوندنش ازدست ندن

آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!

یک نفر در آب دارد می سپارد جان.

یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید.

آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفتستید دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید آرید،

آن زمان که تنگ می بندید

بر کمرهاتان کمربند،

در چه هنگامی بگویم من؟

یک نفر در آب می کند بیهوده جان قربان!

آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!

نان به سفره،جامه تان بر تن،

یک نفر در آب می خواند شما را.

موج سنگین را به دست خسته می کوبد

باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده

سایه هاتان را ز راه دور دیده

آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون

می کند زین آبها بیرون

گاه سر،گه پا.

آی آدمها!

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید

می زند فریاد و امید کمک دارد

آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!

موج می کوبد به روی ساحل خاموش

پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده،بس مدهوش

می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می آید:

-"آی آدمها"....

و صدای باد هر دم دلگزاتر

در صدای باد بانگ او رهاتر

از میان آبهای دور و نزدیک

باز در گوش این نداها

"آی آدمها"......

دل کندن اگرحادثه ای آسان بود...فرهادبجای بیستون دل میکند....

وقتی‌ داغونی از غصه ، “یکی”‌ هست که بهت مسیج میده و سلام میده که با همون سلامش آروم میشی‌ و همه غمهات یادت میره …
این”یکی” همون صاحب خونه قلب آدمه …

من عشق رو باختم

نه برای اینکه بازی بلد نبودم …

نــــــــــه ..

فقط برای اینکه خنده تو رو ببینم …!