دلنوشته

مثل عادت نیستی تا ساده انکارت کنم
تو نفس های منی باید که تکرارت کنم
مقتضای بودنی یعنی که بی تو نیستم
زندگی بخشی و باید عمر ایثارت کنم

از يــــک جــــايي بــــه بعــــد
ديگــــــه نــــــه
دســـــــت و پــــا مــــي زنــــي
نـــــه بــــال بــــال ميــــزنــــي
نـــــه دل دل ميــــــکني
... نـــــــه داد و بيــــداد ميــــــکني
نــــــه گــــريــــه ميـــــکنی
نـــــه مشتتـــــو ميــــکوبي تــــو ديــــوار
نـــــــه ســــرتــــو مــــيزني بــــه ديــــوار
نــــــــــه.....
از يــــــه جــــايــي بـــه بعـــد فقـــط سکـــوت ميکنـــــي....
وتازه آن موقع ميگويند راضي هستي!!!!!!!!!!!!

قسمت این است که در فاصله ها پیر شویم
و اسیر شب تنهایی تقدیر شویم
قسمت این است که یک عمر مسافر باشیم
تا از این دور زدن های زمان سیر شویم

خدا را چه دیدی ؟
یک روز بیشتر
ساعتی
لحظه ای
با من بمان
شاید خنده ای پشت لب هایت
قطره ای پشت پلک هایت جا مانده باشد …

ادم هزاران متر زیر خط فقر باشه
اما یک میلیمتر هم زیر خط فهم نباشه

اسماً من زن هستم و تو مــــــــــــــرد!!!

اما نگران نباش به کسی نخواهم گفت که

در پس مشکلات و درد هایی که تو برایم ساختی و تحمل کردم...

در پس نامردی و نامهربانی که دیدم و دم نزدم

در پس بی معرفتی هایی که دیدم و معرفت به خرج دادم...

من " مـــــــــــــــــــــــــرد " تر بودم!!!

اگر سهم من..

از این همه ستاره..

فقط سوسوی غریبی است …

غمی نیست…

حتــــي [!] کفش هم اگه تنگ باشه ... زخــــــم مـــــي کنه .... واي بــحال وقـتي که ... دل تنــــــگ بــاشــه ... / .

گفتند که را سزد صفت پاکی

گفت: درک

نبودن هايي هست كه هيچ بودني جبرانشان نمي كند

كساني هستند كه هرگز تكرار نمي شوند

تو

هماني كه هيچ كس جايت را پر نمي كند

دلم دیگر به زندگی گرم نیست
مادر می‌گوید : باید کمی به خودت برسی !
اما چگونه ؟ وقتی از هر طرف میروم به تو می‌رسم ؟!

* *
*می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود .*
* عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد *
*بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود … *
*بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند . *
*تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند. *
*تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود *
*و معنای خداحافـظ، تا فردا بود…!*

آهنگ ها تنهایی را تسکین می دهند اما تسکین تنهایی
تسکین درد که نیست

خب...آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارث بابامه
واسه همینه که از بوق سگ تا دین روز
این کله پوکو میگیرم بالا
و از بی سیگاری میزنم زیر آواز
و اینقدر میخونم
تا این کلوی وامونده وا بمونه...
تا که شب بشه و بچپیم تو یه چاردیواری حلبی
که عمو بارون و طاقش
عشق سیاه خالی منو ضرب گرفته
شام که نیس
خب زحمت خوردنشم ندارم
در عوض
چشم من و پوتینای مچاله و پیریه که
رفیق پرسه های بابام بودن
بعدشم واسه این که قلبم نترکه
چشمارو میبندم و کله رو ول میکنم رو بالشی که پر گریه های ننمه
گریه که دیگه عار نیست
خواب که دیگه کار نیست
حسین پناهی

چه کسی اولین بار این دروغ راگفت
بزرگ میشوی یادت می رود.......!ا

سعی کرده ام به چشمها خیره نشوم ، چشم هر کسی رازی دارد که پنهان کرده است.
سعی کرده ام لبخندی داشته باشم ، شاید کسی ببیند و کمی دلش باز شود.
سعی کرده ام به گل های پارک کنار خانه مان سلام کنم ؛ گلها همیشه به دنبال نگاه های عابران سرگردان اند.
سعی کرده ام بوی آدمیان را در باد بسپارم به ذهن ، شاید بوی آشنایی که راه گم کرده است پیدا شود.
سعی کرده ام به نبودن بیاندبشم ؛ بودن مساله نیست ، نبودن مهم تر است.
سعی کرده ام احساس زنی را که سر چهارراهی گل می فروخت بفهمم ، شاید شمارش ثانیه های چراغ قرمز طولانی تر شود.
سعی کرده ام دوست بدارم چون دوست داشتن ساده است.
ساده باشیم پس …

گاهي كه دلتنگ مي شدم

مي گفتي دلتنگيهايت را بنويس

چندي است اينجا مي نويسم و دلشادم

امشب كه دلم شعر نمي خواهد چه كنم ؟

از دلتنگي ات ديوانه شده ام

پيشنهاد بهتري داري؟

من اين شعرو دوست دارم،هميشه تو ذهنمه نمي دونم از کيه فکر کنم از ميرا هست،شاعر قبل 50 نمي دونم ولي خواستم به صورت دلنوشته اينجا بنويسم.
مسافر بانگ بر مي داشت،کسي نيست؟...صدا در دره ها پيچيد...صدا در کوه ها پيچيد... صدا برگشت..صدا در خنده هاي باد پرپر گشت...مسافر گفت خاموشي..مسافر گفت خاموشي...فراموشي...و در ژرفاب هاي لا يزال شب،شناور گشت.
اميدوارم درک کرده باشيد،وخوشتتون اومده باشه.

nikaa wrote:گاهي كه دلتنگ مي شدم

مي گفتي دلتنگيهايت را بنويس

چندي است اينجا مي نويسم و دلشادم

امشب كه دلم شعر نمي خواهد چه كنم ؟

از دلتنگي ات ديوانه شده ام

پيشنهاد بهتري داري؟

خیلی قشنگ بود